Türkiye'de kalkınma-güvenlik bağının iç güvenlik bağlamında analizi

Bu çalışma, Soğuk Savaş'ın bitimi ile birlikte kalkınma ve güvenlik politikalarının birbirlerine yakınsamasının ortaya çıkardığı kalkınma-güvenlik bağının, iç güvenlik bağlamında terör örneği üzerinden analizini ele almaktadır. Kalkınma ve güvenlik konuları hem bireylerin hem de devletlerin daima öncelikleri arasında yer almıştır. 1980'lerden bu yana Uluslararası Kalkınma Birliği içerisinde gelişen kalkınma-güvenlik bağı yaklaşımının ana fikri, güvenliği gelişmekte olan ve az gelişmiş ülkelerde kalkınmanın gerçekleştirilmesi için ön koşul olarak saymasıdır. Gelişmekte olan bir ülke olarak Birleşmiş Milletler ve OECD kurucu üyesi Türkiye'nin, kalkınma-güvenlik bağı ilişkisi ise 1990 yılında gelişmeye başlamış ve bu süreç günümüze kadar devam etmiştir. Bu süreçteki öncelikli kalkınma konusu ekonomik güvenlik iken ikincil kalkınma konusu ise iç güvenliktir. Ekonomik güvenlik garantili temel bir gelirin, belirli bir ücret karşılığında veya "sosyal güvenlik" yoluyla elde edilmesi iken; iç güvenlik, bir ülkenin sınırları içerisindeki bireylerin vücut bütünlüğüne ve anayasal haklarına karşı herhangi bir saldırı ve tehlikenin olmamasını ve ülkenin kamu düzeninin kolluk eliyle sağlanmasını ifade etmektedir. Ekonomik güvenliğin, kalkınma planlarından hareketle 1990 yılından günümüze kadar olan sürecinde "sosyal güvenlik" sorunları ön plana çıkarken; iç güvenlikte "terör" sorunu ön plana çıkmıştır. Terör, sadece iç güvenlik sorunu değil aynı zamanda kalkınmanın da bir sorunudur. Türkiye'de kalkınma-güvenlik bağını iç güvenlik bağlamında belirli örnekler üzerinden değerlendirmek mümkündür. Bu çalışmada terör örneği değerlendirilecektir.

This study deals with the analysis of the development-security nexus, created by the convergence of development and security policies with the end of the Cold War, through the example of terrorism in the context of internal security. Development and security issues have always been among the priorities of both individuals and states. The main idea of the development-security nexus approach, which has developed within the International Development Union since the 1980s, is that security is regarded as a prerequisite for the realization of development in developing and underdeveloped countries. As a developing country, the founding member of the United Nations and OECD, Turkey's relationship between development and security began to develop in 1990 and this process has continued until today. While the primary development issue in this process is economic security, the secondary development issue is internal security. While economic security is a guaranteed basic income, for a certain fee or through "social security" Internal security means the absence of any attack or danger against the bodily integrity and constitutional rights of individuals within the borders of a country, and the provision of the country's public order by law enforcement. In the process of economic security from 1990 to the present day, based on the development plans, "social security" problems have come to the fore. The problem of "terrorism" in internal security has come to the forefront. Terrorism is not only a problem of internal security but also a problem of development. It is possible to evaluate the development-security nexus in Turkey through specific examples in the context of internal security. In this study, the example of terrorism will be evaluated.