Yazar "Erden, Zeki" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 4 / 4
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Bazı nohut çeşitlerinin Siirt ili ekolojik koşullarındaki adaptasyonunun belirlenmesi(2021) Erden, Zeki; Erman, Murat; Ölmez, Mustafa; Çöçen, ErdoğanAmaç: Türkiye dünyanın önemli nohut üreticisi ülkelerinden olmakla birlikte, üretim ve ticaret istatistikleri nohut üretim alanlarının artırılması gerektiğini göstermektedir. Nohut tarımı yapılacak bölgelerde, çevresel faktörlere uygun çeşitlerin belirlenmesi büyük önem taşımaktadır. Siirt ili ülkemizde nohut üretiminin yaygınlaştırılabileceği iller arasında yer almaktadır. Standart tescilli çeşitlerin ildeki adaptasyonunun belirlenmesi doğru çeşit seçiminde faydalı olacaktır. Bu çalışmada tescilli 14 farklı nohut çeşidinin Siirt ili ekolojik koşullarındaki adaptasyonunun belirlenerek, yöreye uygun çeşit tavsiyesinin yapılması amaçlanmıştır.Materyal ve Yöntem: Çalışma Siirt ili Aydınlar ilçesinde yürütülmüştür. Çalışmanın materyalini; Aziziye 94, Aksu, Çağatay, İnci, Güney Sarısı (ILC 482), Diyar 95, Işık 05, Yaşar 05, Canıtez 87, Hisar, Uzunlu 99, Akçin 91, Küsmen 99 ve Gökçe nohut çeşitleri oluşturmuştur. Çalışma tesadüf parselleri deneme desenine göre yürütülmüştür. Çalışmada bitkilerin fenolojik ve morfolojik gelişimleri ile verim değerleri belirlenmiştir. Elde edilen veriler Duncan çoklu karşılaştırma testi ile varyans analizine tabi tutulmuştur. Araştırma Bulguları: Çeşitlerin ortalama çıkış süreleri 20.3-22.7 gün, yetişme süreleri ise 111.0 - 115.0 gün arasında değişmiştir. Bitki boyu değerleri 38.1-52.8 cm, bitkide bakla sayısı 8.0-19.3 adet, bitkide tane verimi 3.60-6.83 g, tane verimi 85.7-200.5 kg/da, yüz tane ağırlığı 27.93- 40.70 g, hasat indeksi değerleri ise %37.40-44.53 arasında değişmiştir.Sonuç: Çalışma sonunda bitkide tane verimi, yüz tane ağırlığı ve hasat indeksi değerleri bakımından en yüksek değerlerin elde edildiği Işık-05 çeşidinin bölge için tavsiye edilebilir olduğu belirlenmiştir.Öğe Farklı Sıra Arası ve Bitki Sıklığı Uygulamalarının ‘Aziziye-94’ Nohut Çeşidinde Bitki Gelişimi ve Verime Etkisinin Belirlenmesi(2020) Ölmez, Mustafa; Erman, Murat; Erden, Zeki; Çöçen, ErdoğanNohut yaygın olarak taneleri için yetiştirilen ve insan beslenmesinde önemli yer tutan baklagil bitkilerinden biridir. Nohut üretiminde temel amaç bol miktarda ve kaliteli tane ürün elde etmektir. Sıra arası ve bitki sıklığı uygulamaları, elde edilecek ürünün miktar ve kalitesini etkileyen faktörlerdendir. Bu çalışma 2011 yılında Siirt ili Baykan ilçesinde yürütülmüştür. Çalışmada; farklı sıra arası ve bitki sıklığı uygulamalarının \"Aziziye-94\" nohut çeşidinde bitki gelişimi ile verim ve verim öğelerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülen çalışmada, üç farklı sıra arası mesafesi (25, 30 ve 35 cm) ve dört farklı bitki sıklığı (40, 50, 60 ve 70 tohum m-2) ele alınmıştır. Çalışmada; bitki boyu, bitkide yan dal sayısı, bitkide bakla sayısı, bitkide tane sayısı, baklada tane sayısı, bitkide tane verimi, metrekarede bitki sayısı, biyolojik verim, tane verimi, hasat indeksi ve yüz tane ağırlığı değerleri incelenmiştir. Çalışmada sıra arası ve bitki sıklığı uygulamalarının baklada tane sayısı dışında, incelenen tüm karakterlere etkisi önemli bulunmuştur. Sıra arası x bitki sıklığı interaksiyonunun etkisi ise hasat indeksi dışında önemsiz bulunmuştur. Çalışmada en yüksek tane verimi 259.7 kg da-1 ile 25 cm sıra arası mesafesinden ve 269.0 kg da-1 ile 60 tohum m-2 bitki sıklığından elde edilmiş ve bu uygulamanın tavsiye edilebilir olduğu belirlenmiştir.Öğe Fosfat çözücü bakteri, inorganik fosforlu gübre ve tavuk gübresi uygulamalarının mercimekte (Lens culinaris L.) verim ve verim öğeleri üzerine etkileri(Siirt Üniversitesi, 2024) Erden, Zeki; Erman, Murat; Çığ, FatihYapılan bu çalışma, Siirt ekolojik koşullarında fosfor gübresi, fosfat çözücü bakteriler ve tavuk gübresi uygulamalarının mercimekte verim ve bazı verim öğelerine etkisini belirlemek üzere 2021-22 ve 2022-23 yetiştirme sezonlarında yürütülmüştür. Denemede Tigris mercimek çeşidi kullanılmıştır. Denemede İnorganik gübre olarak Triple Süper Fosfat (TSP), organik gübre olarak tavuk gübresi ve fosfat çözücü bakteri olarak Brevibacillus choshinensis strain TV-53D ile Kluyvera cryocrescens strain TV- 113C bakterileri kullanılmıştır. Deneme tesadüf bloklarında bölünen bölünmüş deneme desenine göre dört tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Çalışmada çıkış süresi, çiçeklenme süresi, bakla bağlama süresi, yetişme süresi, bitki boyu, ilk bakla yüksekliği, bitkide birincil ve ikincil dal sayısı, bitkide bakla sayısı, bitkide tane sayısı, bitkide tane verimi, baklada tane sayısı, biyolojik verim, tane verimi, hasat indeksi, bin tane ağırlığı ve tanede protein oranı incelenmiştir. Çalışma sonuçlarına göre, çıkış süresi 18,11-20,02 gün, çiçeklenme süresi 149,06-152,28 gün, bakla bağlama süresi 162,46-162,64 gün, olgunlaşma süresi 189,02-184,42 gün, metrekaredeki bitki sayısı 179,23-185,44 adet, bitki boyu 29,03-45,34 cm, ilk bakla yüksekliği 14,23-23,06 cm, birincil dal sayısı 2,46-3,01 adet, ikincil dal sayısı 4,91-5,29 adet, bitkide bakla sayısı 41,85-42,93 adet, bitkide tane sayısı 50,86-52,02, baklada tane sayısı 1,23-1,24 adet, biyolojik verim 666,00-779,62 kg/da, tane verimi 189,90-220,26 kg/da, hasat indeksi %28,42 - %28,46, bin tane ağırlığı 27,84-33,12 g, tane protein oranı %22,64 - %27,05 arasında değişim göstermiştir. Araştırmada en yüksek tane verimi P1 (4 kg P2O5/da dozu) x T1 (200 kg/da tavuk gübresi) x B2 (TV113C-Kluyvera cryocrescens) interaksiyonu uygulamasında 279,03 kg/da olarak elde edilmiştir.Öğe Identification of significant SNPs for yield-related salt tolerant traits in rice through genome-wide association analysis.(Cell Mol Biol, 2025-01-12) Era, Farzana Mustafa; Raihan, Mohammad Sharif; Jahan, Nusrat; Pandey, Saurabh; Alalawy, Adel I; Al-Duais, Mohammed Ali; Alharbi, Basmah M; Alqurashi, Mohammed; Erden, Zeki; Toprak, Çağdaş Can; Islam, A K M AminulRice salt tolerance is highly anticipated to meet global demand in response to decreasing farmland and soil salinization. Therefore, dissecting the genetic loci controlling salt tolerance in rice for improving productivity is of utmost importance. Here, we evaluated six salt-tolerance-related traits of a biparental mapping population comprising 280 F2 rice individuals (Oryza sativa L.) at the seedling and reproductive stages. We performed a genome-wide association study (GWAS) to identify marker-trait associations under artificially induced salt stress using the 1K RICA chip (Agriplex Genomics, Cedar Avenue, Suite 250, Cleveland, 011444106, USA). We have identified 8 single nucleotide polymorphisms (SNPs) representing eight genomic regions on chromosomes 5, 8, 9, and 10. These were significantly associated with the six salt-tolerance-related traits, no. of tillers per plant (TPP), effective tillers per plant (ETP), spikelet fertility percentage (SFP), field grain number (FGN), grain length breadth ratio (LBR) and thousand-grain weight (TGW). FGN has two significant SNPs (SNP0758 and SNP0759) on Chromosome 9, whereas SFP on chromosomes 8 and 12 (SNP1127 and SNP0966, respectively). Similarly, for TPP (SNP0796), a significant SNP was detected on chromosome 10, and for ETP (SNP0414) on chromosome 5. Two significant SNPs were found in chromosome 12 for LBR (SNP0920) and TGW (SNP0976). Based on all loci, we screened 3 possible candidate genes in chromosomes 8, 9, and 12 between the genomic region of SNP0920 and SNP1127 under salt stress. Interestingly, these genes were involved in protein coding, none of which was previously reported as being involved in plant salt tolerance. Further, the genetic relationship between the mapping population and population structure was classified by STRUCTURE v 2.3. Genotypes with ≥ 80% of shared ancestry were explained into two major clusters (I and II), and < 80% of shared ancestry were categorized as admixtures. An unrooted alpha was developed by TASSEL 5.0, dividing the genotypes into three major groups where 97 individuals were in Cluster 1, cluster 2 consisted of 93 individuals, and the remaining Cluster 3 included 90 individuals. A kinship matrix developed from 860 SNPs indicated group formation and more substantial relatedness among the genotypes with a red zone. Our findings provide valuable information for enhancing the understanding of complicated salt tolerance mechanisms in rice seedlings and the identified candidates potentially used for breeding salt-tolerant genotypes.
