Eroğlan, Fatih2024-12-242024-12-2420221308-52982148-4260https://doi.org/10.29228/Joh.65927https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/1174084https://hdl.handle.net/20.500.12604/4682Bir dine bağlı olan toplulukların kutsal metinlerle ilişkilerinde dini tecrübeler oldukça önemli bir yer tutar. Bu dini tecrübeler kutsal metinlerde geçen hikâyeler, kahramanlık anlatıları ve bu anlatılarla bağlantılı olarak sunulan örnek insan modelleri vasıtasıyla derin anlamlar kazanır. Kutsal metinlerin kendi inananlarına sunduğu anlatılarda bu modeller, derin anlamlar ve metaforlar eşliğinde sunulur. Bu anlam ve metaforlar toplumsal hafızanın oluşmasına ve inananların şekillenmesine katkı sağlar. Bu anlatılar kutsal metinlerin birer parçası olmasının yanı sıra, sosyokültürel olarak toplumsal hafızanın gelecek nesillere aktarılmasında önemli işlevler üstlenir. Bununla birlikte anlatılagelen bu hikâyelerin içselleştirilmesinde, aktarılmasında ve inananlara bir model olarak sunulmasında kutsal kitapların merkezi role sahip öğretileri, hikâyenin kurgusunun anlaşılması noktasında önemli bir yer işgal eder. Tanah’ın Hâkimler bölümünde yer alan Şimşon’un hikâyesi bu hikâyeler arasında önemli bir yere sahiptir. Bu makalede Hâkimler döneminin önemli bir kahramanı, aynı zamanda yöneticisi olan Şimşon’un sıra dışı hikâyesi, Tanah’ın temel öğretisi çerçevesinde ele alınmıştır. Bu bağlamda Şimşon’un hikâyesinin İsrail’in temsili bir anlatısı olduğundan hareketle, Şimşon üzerinden Şimşon’un halkına yönelik yapılan eleştiriler ile onlara verilmek istenen mesajlar değerlendirilmiştir. Şimşon ve İsrail arasındaki bağlantıyı esas alan bu makale; ideal bir İsrail'in siyasi, dini ve kültürel değerlerini pekiştirme konusunda Şimşon’un hikâyesinin nasıl kullanıldığını göstermeyi amaçlamaktadır.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessDin Bilimi,Beşeri BilimlerArticle156137293755117408410.29228/Joh.65927