Bingöl, Ulaş2024-12-242024-12-2420182458-9071https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/307313https://hdl.handle.net/20.500.12604/5465Tanzimat Dönemi Türk edebiyatının öncü şahsiyetlerinden Abdülhak Hamit, birçok edebiyatçıyıetkilemiştir. Divan şiiri geleneğini hercümerç ettiğini bizzat kendisinin dile getirdiği Hamit, onuseven ve takip edenler tarafından Şair-i Azam olarak bilinir. Yaşadığı dönemde sanatı ile büyük biryankı uyandıran Şair-i Azam, özel hayatıyla da dikkatleri üzerinde toplamıştır. 1922 yılındaViyana’da iken birden kendisini parasız bulan Hamit, sefaletini anlatan bir şiir kaleme alır.Süleyman Nazif’in Şair-i Azam’ı başlığını taşıyan bu şiir, gazetelerde yayınlanınca birçokedebiyatçı Hamit’in durumu ile ilgili yazı kaleme alır. Hayatı boyunca Hamit’e büyük bir saygıgösteren ve onun sanatına öykünen Faik Ali ise Şair-i Azam’a Mektup manzumesini kaleme alır. Bumanzum mektupta Faik Ali, Hamit’in her zaman ve her durumda büyük bir şair olduğunu anlatır.Devrin devlet adamlarının Şair-i Azam’ın düştüğü durumdan sorumlu olduklarını söyleyerekeleştirir. Şair-i Azam’a Mektup, Faik Ali’nin Hamit’e yönelik sevgisini dile getirdiği gibi Hamit’inbir dönem başından geçenleri yansıtır. Bu çalışmada henüz bütün yönleri ile incelenmemiş olan bueseri konu, fikir, dil ve üslup çerçevesinde tahlil edilecektir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessEdebiyat,Edebi Teori ve EleştiriArticle044137152307313