Bulak, Şahap2024-12-242024-12-2420191300-9052https://doi.org/10.14222/Turkiyat4196https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/315504https://hdl.handle.net/20.500.12604/4185Türkçede yapım ve çekim ekleri, esasen yafiil kök ve gövdelerine ya da isim kök vegövdelerine gelir. Yani bir ek, hem isimtabanlarına hem de fiil tabanlarına gelmez.Sadece soru eki hem isim hem de fiil tabanlarınagelir. Bu özelliğiyle soru eki, diğer eklerdenayrılır. Bu çalışmada Türkçede soru unsuruolarak kullanılan “mu” edatının tarihî ve çağdaşTürk yazı dillerindeki kullanımı ve ekleşmesüreçleri incelenmiştir. Bunun için öncelikleTürkçenin tarihî yazı dilleri olan KöktürkTürkçesi, Eski Uygur Türkçesi, KarahanlıTürkçesi, Harezm Türkçesi, Kıpçak Türkçesi,Çağatay Türkçesi ve Eski Anadolu Türkçesindekullanılan “-mI/-mU” soru unsuru, bu yazıdillerine ait metinlerden alınan örnekler ışığındaele alınarak tarihî gelişim süreci ve çağdaş yazıdillerindeki kullanımı hakkında bilgi verilmiştir.Daha sonra tarihî ve çağdaş yazı dillerindekişekilleri arasındaki benzer ve farklı yönleribakımından bir karşılaştırma yapılarak sözkonusu soru unsurunun kategorik durumu, imlasıve söz dizimsel yeri mercek altına alınmıştır.Böylece söz konusu soru unsurunun tarihîgelişimi, nitelikleri, tarihî ve çağdaş yazıdillerindeki kullanımı, kategorik durumu, imlâsıve söz dizimsel yeri hakkında birtakımçıkarımlarda bulunulmuştur.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessDil ve Dil BilimArticle06630933031550410.14222/Turkiyat4196