Akın, Erdem2024-12-242024-12-2420212147-76552149-4622https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/510516https://hdl.handle.net/20.500.12604/5726Kargışlar (beddualar/kötü dilekler) ait olduğu kültürün değer yapısının okunabileceği halk edebiyatının\roldukça canlı anonim türlerindendir. Var olan yapıya veya kişiye, gruba ve eyleme karşı tepki aracı, onun kötü\rduruma düşme noktasında duygu ve düşüncelerin net ifadesidir. İstenmeyen bir duruma düşerek haksızlık\rkarşısında yapacak bir şeyi olmayan kişi, içinde bulunduğu üzüntü, kızgınlık, çaresizlik gibi durumlardan çıkış\ryolu olarak kargışları kullanır. İşlevsel bir kültür aracı olarak kargışlar sahip olduğu sembolik anlatım gücü ve\rbarındığı kültürel değerler itibariyle bugün de Türk kültürü ve toplumsal yapısı içinde her bir ferdin başvurduğu\redebiyat ürünlerindendir. Bu çalışmada, kargışlar; öncelikle iki karşıt unsuru barındırması ve uyandırması\rsebebiyle “dikotomi”, ardından sosyal yapının dengelenmesi ve düzenlenmesini sağlaması açısından “antiyapı”, bireyler arasında yayılması sebebiyle \"araçsal sebep\" ve son olarak hedef aldığı unsurlar bakımından\r\"hedef-yapı\" kavramları açısından ele alınmıştır. Günlük dilde sıkça kullanılan kargışlar; söz konusu kavramlar\rçerçevesinde, geniş bir kargış örneklemi üzerinden değerlendirilmiş, böylece yapı itibariyle kargışların anlam\rdünyasına girilmesi amaçlanmıştırtrinfo:eu-repo/semantics/openAccessFolklor,Beşeri Bilimler,AntropolojiArticle9615711585510516